یا الله...
یا الله
هنوز زنده ام....
اولی 4 سالو اندیشه
دومی 6 ماهو اندی
پدرسوخته ای هستن برا خودشون
خدا نگهشون داره...
نکته : یا الله ب سبک قدیمی ها با صدای بلند کلفت کشیده بخون
انگار وارد مجلسی میشی که همه نشتن ی بزرگ با صدای کلفت وارد میشه
نکته : چه بی کس شده اینجا با حضور ویترین هایی چون اینستا و تلگرام
نکته : چه عمری از ما گذشت ما از نسل یاهو مسنجریم ....
تو روزمرگی گم شدیم
ااااااااااااااااااااااااچه بد تو روزمرگی گم شدیم
نچ نچ نچ
بعد از چند سال ی سر اینجا زدم
بچم الان 2 سالگیشو رد کرده خودم دارم ب مرز 30 میرسم
روزگاره
.......
روزگار
ماهم پیر میشیم
امید
فرزند دار شدن تو ذهن من این شکلیه...خط زندگی شخص رو صفحه داره جلو میره،از جاهایی کند میشه و متوقف میشه،فرزند میتونه خودتو ادامه بده...
یعنی در واقع فرزند نسخه ای از خودته که تورو میبره رو به جلو (در محور زمان) ولی خودت نیستی،ولی از جنس خودته
این مثل ادامه دار بودنه،مثل امیده
امید به زنده بودن،بقائ،رو به جلو بودن...
فرزند همون امید به بودن خودت تا به ابده- اما به شکلی دیگه-
حداقل چیزی که میتونم تو ذهنم توجیح کنم از این فرضیه
من برا پدرم همین هستم