خط زندگی شخص رو صفحه داره جلو میره،از جاهایی کند میشه و متوقف میشه،فرزند میتونه خودتو ادامه بده...
یعنی در واقع فرزند نسخه ای از خودته که تورو میبره رو به جلو (در محور زمان) ولی خودت نیستی،ولی از جنس خودته
این مثل ادامه دار بودنه،مثل امیده
امید به زنده بودن،بقائ،رو به جلو بودن...
فرزند همون امید به بودن خودت تا به ابده- اما به شکلی دیگه-
حداقل چیزی که میتونم تو ذهنم توجیح کنم از این فرضیه
من برا پدرم همین هستم